Otaczająca nas przestrzeń ma wpływ na stan psychiczny, kształtuje nastrój, poczucie komfortu i bezpieczeństwa. Wiedzą o tym zarówno architekci i psychologowie, ale także my sami, kształtując lub w razie potrzeby zmieniając środowisko, w którym przebywamy. W warunkach zdrowia możemy decydować o naszym otoczeniu, o tym, jakich wrażeń zmysłowych sobie dostarczymy.
Sytuacja osób chorych, przyjmujących rolę pacjenta w placówce medycznej, jest o tyle trudna, że za bezpośredni dostęp do opieki medycznej przychodzi niejednokrotnie zapłacić spadkiem samopoczucia wynikającym z przebywania w nieprzyjaznej przestrzeni. U chorego pozostającego bez wpływu na swoje otoczenie, pozbawionego pozytywnych wrażeń zmysłowych, szybko można zauważyć ujemne zmiany zachodzące w psychice. Hospitalizacja oznacza dla pacjenta przede wszystkim zmianę miejsca pobytu i pozostanie w mało przyjaznym otoczeniu szpitalnym.
Przejęty do szpitala stawia czoła adaptacji do nowych warunków. Musi przystosować się do sytuacji choroby, do roli pacjenta i warunków szpitalnych normowanych regulaminem. Wszystko to sprawia, że pacjent odczuwa stres szpitalny. W ośrodkach medycznych górujące nad estetyką względy praktyczne: puste pomieszczenia szpitalne, powierzchnie łatwe do dezynfekcji, specyficzne sztuczne oświetlenie, wieloosobowe sale sprawiają, że wprawdzie łatwiej zapewnić czystość i monitorować pacjenta, ale trudniej utrzymać go w dobrej kondycji psychicznej.
Otoczenie szpitalne powinno mieć charakter terapeutyczny, a jednak jest źródłem stresu. Oczekiwanie w kolejce, zabiegany personel medyczny, brak informacji o stanie własnego zdrowia, brak zindywidualizowanej opieki sprawia, że pacjenci są w ciągłym napięciu. Napięcie emocjonalne chorych obrazowo przedstawia znany lekarzom i pacjentom syndrom białego fartucha objawiający się wzrostem ciśnienia krwi podczas pomiaru w obecności personelu medycznego. Rezygnacja tam, gdzie jest to możliwe z białych fartuchów i tworzenie bardziej przyjaznych warunków daje korzyści, które naprawdę można zmierzyć.
Placówki medyczne w dużej mierze skoncentrowane są na przywróceniu sprawności i funkcji biologicznych człowieka, co jednak nie jest równoznaczne z odzyskaniem zdrowia. Rosnąca świadomość społeczeństwa w zakresie holistycznego podejścia do zdrowia, oczekiwania pacjentów, ocena szpitala nie tylko pod względem jakości leczenia medycznego, ale także ocena samopoczucia podczas hospitalizacji sprawia, że coraz częściej szpitale starają się dążyć do wizerunku placówki profesjonalnej i przyjaznej pacjentowi. Notuje się większe zrozumienie jak na ludzką psychikę wpływa otoczenie szpitalne: budynek, jego okolica, aranżacja wnętrz oraz relacja na linii lekarz – pacjent.
Zwiększenie dostępu do światła naturalnego, redukcja hałasu, zapewnienie pacjentowi zindywidualizowanej opieki, otoczenie pacjenta muzyką, sztuką, użycie odpowiednich kolorów, tekstur, organizacja przyszpitalnych terenów zielonych i zapewnienie do nich dostępu pacjentom to wszystko składa się na ideę healing environment. Choć rośnie zainteresowania tematem i możemy obserwować, że niektóre ośrodki są projektowane zgodnie z ideą środowiska leczniczego, to wcielanie pomysłu w życie może być trudne nie tylko ze względów ekonomicznych, kadrowych, ale i architektonicznych oraz lokalizacyjnych obiektu medycznego. Przeorganizowanie zastanej już przestrzeni szpitalnej może zająć czas i budżet. Z tego względu ewentualnie wprowadzane zmiany mają charakter ograniczony, co oznacza, że z nowej przestrzeni skorzysta niewielu chorych.
Wobec utrudnień z jakim borykają się osoby decyzyjne w ośrodkach medycznych w tworzeniu ogólnodostępnej przyjaznej przestrzeni leczniczej, a także wobec utrudnień w przemieszczaniu się pacjentów, niezwykle trafionym pomysłem jest zwrócenie się w stronę rozwiązań VR. Technologia ta daje możliwość zaoferowania pacjentowi dobroczynnej przestrzeni, która w danej chwili z różnych przyczyn jest nieosiągalna. Medyczna Wirtualna Rzeczywistość zapewnia przyjazną dla zmysłów przestrzeń leczniczą w każdym miejscu, o każdej porze i dla każdego pacjenta, wpisując się w ideę healing environment. Dostarczane przez VR wrażenia zmysłowe odwołujące się do pozytywnych wspomnień i doświadczeń interpretowane są jako niezwykle przyjemne. Obcowanie z uspokajającymi krajobrazami i dźwiękami, w całkowitym odcięciu i pełnej immersji odwraca uwagę od przykrych bodźców, co łagodzić ból i niepokój pacjenta. Zanurzenie pacjenta w innych warunkach niż sala szpitalna, zabranie go w podróż za pomocą Wirtualnej Rzeczywistości jest niezwykle proste i co najważniejsze skuteczne terapeutycznie.
Rozwiązanie VR TierOne jest doskonałym przykładem prezentującym nie tylko możliwości wykreowania kojącego otoczenia w postaci wirtualnego ogrodu, ale również prowadzenia w nim terapii dla wewnętrznej harmonii pacjenta. Z naukowych badań wynika, że zastosowanie urządzenia medycznego VR TierOne zmniejsza u pacjentów poziom depresji i lęku o 37%, stresu zaś o 28%.
Ekspozycja pacjenta na wykreowane obrazy i dźwięki wywołuje pozytywne emocje, a głos wirtualnego terapeuty daje poczucie indywidualnej opieki i bezpieczeństwa. Wszystko to sprawia, że pacjent odzyskuje dobrostan psychiczny i opuszcza ośrodek medyczny w dobrym samopoczuciu. Katalizacja powrotu do zdrowia jest ze wszech miar korzystna, dlatego warto zwrócić się ku technologii VR, by czas leczenia pacjenta dobrze wykorzystać, skrócić i uczynić przyjemnym.
