Lęk i strach są wpisane w nasze życie – towarzyszą nam każdego dnia w mniejszym lub większym stopniu. I tak jak strach jest spowodowany bezpośrednio zewnętrznym zagrożeniem, tak lęk jest procesem wewnętrznym. Jest stanem związanym z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzących z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa. Lęk objawia się uczuciem niepokoju, napięcia, skrępowania, zagrożenia. Podobnie jak strach ułatwia nam przystosowanie się do różnych sytuacji. Jednak, gdy lęk staje się patologiczny, w konsekwencji prowadzi do zaburzeń.
Statystycznie u około jednej trzeciej pacjentów zgłaszających się do podstawowej opieki zdrowotnej (lekarz rodzinny) występują zaburzenia emocjonalne. Najczęściej są to depresja i właśnie zaburzenia lękowe. Duży odsetek tych pacjentów skarży się na somatyczną manifestację tych zaburzeń. I to właśnie Ci pacjenci nawet 7 -krotnie częściej korzystają z pomocy medycznej.
Lękowi najczęściej towarzyszą:
- pocenie się,
- drżenie (dłoni, nóg)
- tężenie mięśni,
- objawy napięciowe ze strony obręczy barkowej i kręgosłupa,
- świąd skóry,
- bóle brzucha,
- zawroty głowy,
- mrowienie ciała,
- bóle i kołatanie serca,
- trudności w oddychaniu,
- biegunka,
- moczenie się,
- omdlenia,
- łzawienie oczu.
To właśnie często pod postacią zaburzeń związanych z ww. objawami pacjenci zgłaszając się do lekarza po pomoc.
Ludzie dotknięci zaburzeniami lękowymi często cierpią na więcej niż jeden rodzaj zaburzeń psychicznych. Bardzo często towarzyszy im depresja, zaburzenia osobowości, zaburzenia apetytu, uzależnienia. Ale nie zawsze tak jest. .W rozwoju zaburzeń na tle lękowym ważną rolę odgrywa wiele różnych czynników. Ich złożoność rozpoznawać powinno się indywidualnie, opierając się najlepiej na modelu biopsychospołecznym czyli biorąc pod uwagę czynniki biologiczne, środowiskowe, społeczne i kulturowe.
Rodzaje zaburzeń lękowych
Zaburzenia lękowe uogólnione, specyficzne fobie, ataki paniki, hipochondria, PTSD – zaburzenia lękowe mają niejedno imię. Niezależnie od typu, zawsze wywołują w chorym dyskomfort, a nierzadko cierpienie, utrudniają codzienne funkcjonowanie, czasem wykluczają ze społeczeństwa.
O zaburzeniach lękowych uogólnionych mówimy, gdy trudno nawet na chwilę uciec od lęku. Stan niepokoju utrzymuje się przez większość czasu. Trudno się zrelaksować, odprężyć. Przyczyną tych objawów jest chroniczne zamartwianie się i katastroficzne interpretacje tego, co się dzieje wokoło pacjenta.
Ataki paniki zaczynają się nagle, narastają gwałtownie. Towarzyszy im nagłe uczucie przerażenia i różne objawy somatyczne.
Zaburzenia lękowe w postaci fobii wywołane są jakimś obiektywnie niegroźnym czynnikiem czy wydarzeniem zewnętrznym, które człowiek odbiera jako zagrażające, stara się unikać, a w ich obecności odczuwa znaczny dyskomfort, cierpienie.
Objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych są źródłem dyskomfortu, zaburzają codzienne funkcjonowanie i relacje z innymi ludźmi. Obsesje to natrętne myśli, obrazy, impulsy, które pojawiają się w sposób zupełnie niekontrolowany i wywołują najczęściej silny lęk czy dyskomfort.
Leczenie zaburzeń lękowych
Leczenie zaburzeń lękowych powinno być kompleksowe. Szczególną i podstawową rolę stanowi psychoterapia i psychoedukacja. Farmakoterapia bardzo często stanowi tylko leczenie uzupełniające. Wszelkie oddziaływania terapeutyczne maja na celu zmianę podejścia pacjenta do przeżywanych przez niego dolegliwości oraz zmianę sposobu jego funkcjonowania, w tym radzenia sobie z nimi w sposób dla niego korzystny. Urządzenie VR TierOne jest doskonałym przykładem narzędzia dającego nie tylko możliwości wykreowania bezpiecznego otoczenia, w postaci wirtualnego ogrodu, ale również prowadzenia w nim terapii dla pacjenta. Z naukowych badań wynika, że zastosowanie urządzenia medycznego VR TierOne zmniejsza u pacjentów poziom depresji i lęku o 37%, stresu zaś o 28%. Więc czy powinniśmy się go bać?