Upowszechnianie wiedzy na temat depresji ma znaczenie dla poznania choroby i podniesienia świadomości konieczności podejmowania jej leczenia i działań profilaktycznych. Poszerz swoją wiedzę na temat depresji o 7 ciekawych faktów. Być może pomogą Ci spojrzeć na depresję inaczej, staną się inspiracją do dalszego zgłębiania tematu lub zachętą do szukania nowych i skutecznych form terapeutycznych pomocnych w leczeniu depresji. Usiądź wygodnie i czytaj!
1. Dziś depresja. Dawniej melancholia.
Budowanie wysoko rozwiniętej cywilizacji sprawia, że zapadalność na depresję wzrasta. Nie jest jednak tak, że depresja jest wymysłem obecnych czasów, ludzie minionych epok także doświadczali jej objawów. Choroba ma dłuższą historię niż używana obecnie nazwa. Termin depresja powstał stosunkowo niedawno, a rozpowszechnił go u progu XX wieku psychiatra Adolf Meyer. W V wieku p.n.e. Hipokrates uznał objawy przedłużającego się przygnębienia za chorobę i wskazał na jej biologiczne podłoże. Nadał chorobie nazwę melancholia. Termin ten przetrwał przez wieki i opisywał zaburzenia nastroju w rozumieniu stanu chorobowego, ale również cechy temperamentu refleksyjności, wrażliwości i smutku. Obecnie melancholia ma wydźwięk poetyckiego przygnębienia, terminu depresja z kolei używa się potocznie na wyrost w odniesieniu nawet do chwilowego niepowodzenia i niezadowolenia. Oczywiście medycznie depresja to znacznie więcej niż krótkotrwały smutek i zniechęcenie. Depresja to poważne zaburzenie zdrowia psychicznego o podłożu biopsychospołecznym.
2. Mniejszy mózg w depresji. Skurczony hipokamp.
Badania wolumetryczne mózgu osób chorych na depresję przeprowadzane za pomocą rezonansu magnetycznego wykazały zmniejszoną objętość hipokampa. Nie wykazano natomiast, czy zmiany w objętości mają charakter pierwotny, czy wtórny. Wiadomo, że nadmierna ilość kortyzolu uwalniana w wyniku stresu posiada właściwości neurotoksyczne na struktury mózgu, powodując kurczenie hipokampa. Aby zapobiegać niekorzystnym zmianom w strukturze mózgu należy okiełznać stres, który może być punktem wyjście dla niektórych form depresji, a w przypadku wystąpienia choroby poddać się leczeniu. Atroficzny hipokamp oznacza problemy z pamięcią, odtwarzaniem wspomnień i orientacją przestrzenną. Hipokamp można zregenerować, czemu sprzyja relaks, medytacja, treningi pamięci i ćwiczenia funkcji poznawczych, wzbogacone środowisko oraz psychoterapia, która poprawia neuroplastyczność przez zwiększenie metabolizmu w hipokampie. Wszystkie dobroczynne czynniki odnajdziesz w przeciwdepresyjnej terapii wirtualnej VR TierOne.
3. Depresja znikąd. Bez przyczyny.
Sesje terapeutyczne z użyciem VR TierOne stanowią skuteczną pomoc w leczeniu depresji, redukują stany lękowe, ból i stres. Wirtualna terapia depresji jest szczególnie skuteczna u osób ciężko chorych (udar, zawał, COVID-19, POChP), u których złe samopoczucie i zniechęcenie są ściśle skorelowane z chorobą. Obniżony nastrój z powodu poważnej choroby wydaje się być zrozumiały, ale pośród rodzajów depresji jest także taka, której przyczyna nie jest łatwa w identyfikacji i nie jest wynikiem trudnych życiowych doświadczeń. Depresja ta tylko pozornie jest znikąd, z reguły za taki stan rzeczy odpowiadają pojawiające się nieprawidłowości układu hormonalnego i nerwowego. Depresję endogenną uznaje się za zaburzenie biologiczne. Ta postać depresji spotyka się z małym przyzwoleniem na bycie chorym. Osoba dotknięta chorobą może zostać uznana za niewdzięczną wobec życia lub odczytana jako leniwa. Poczucie obniżonego nastroju w sytuacji, gdy życie układa się pomyślnie może wydawać się niezrozumiałe nie tylko dla otoczenia, ale również dla samego chorego. Taka sytuacja potęguje u chorego poczucie winy wobec własnej obojętności, utraty zainteresowań, braku energii i chęci do życia oraz przeżywania radości. W przypadku depresji endogennej czekanie aż objawy miną nie jest rozwiązaniem, jedynym skutecznym sposobem poprawiającym nastrój i jakość życia jest leczenie farmakologiczne i psychoterapia. Pomoc terapeutyczna jest niezbędna niezależnie od przyczyny choroby i rodzaju depresji. Nie poddawaj się depresji, poddaj się leczeniu.
4. Leki przeciwdepresyjne. Przypadkowe odkrycie.
Do odkrycia leków przeciwdepresyjnych doszło przypadkowo w latach 50. XX wieku. Substancja chemiczna o nazwie iproniazyd miała pierwotnie leczyć gruźlicę. Niespodziewanie przyniosła poprawę nastroju i wzrost napędu motorycznego pensjonariuszy szpitala gruźliczego, którym podano nowy lek. Ciekawostką jest fakt, że koncern produkujący specyfik wykorzystał w tym celu zasoby hydrazyny, używanej jako paliwo podczas II wojny światowej. Iproniazyd okazał się skuteczny w leczeniu depresji, i choć dziś istnieją leki o mniejszej ilości działań niepożądanych, specyfik dał początek leczeniu farmakologicznemu osób z zaburzeniami depresyjnymi. Rozwój farmakoterapii depresji jest dość powolny, ale nawet przy lekach nowego typu trzeba pamiętać, że depresja nie poddaje się natychmiastowo leczeniu farmakologicznemu. Potrzeba czasu zanim leki przeciwdepresyjne zaczną działać i zniosą uciążliwe objawy depresji.
5. Psychoterapia i farmakoterapia. Razem i osobno.
Chociaż może dojść do samoistnej remisji depresji, to jednak jej uciążliwość i potencjalne zagrożenie życia przemawia za jak najszybszym podjęciem leczenia. Nieleczona depresja to również groźne powikłania somatyczne. Dla osób ciężko chorych współwystępowanie depresji staje się zagrożeniem w postaci inwalidztwa. Terapia depresji może być prowadzona jednotorowo lub być połączeniem psychoterapii i farmakoterapii. Leki potrafią poprawić szybciej napęd motoryczny pacjentów niż obniżony nastrój, może to skutkować nabraniem sił do podjęcia działań samobójczych. Problemem leczenia farmakologicznego jest konieczność przestrzegania zaleceń przez chorego i regularne zażywanie leków przez odpowiednio długi czas. Psychoterapia pozwala na uzyskanie lepszej współpracy i przestrzeganie zasad farmakoterapii. Co ciekawe obie metody leczenia wywołują zmiany w biochemii mózgu. Psychoterapia wpływa na strukturę i jakość połączeń w mózgu, stąd ryzyko nawrotu choroby staje się mniejsze, a uzyskane efekty trwalsze. Generalnie leczenie depresji może być po prostu niedostępne, z powodu braku zarówno psychiatrów jak i psychoterapeutów. Pacjenci mogą nie mieć szansy na optymalizację swojego zdrowia psychicznego. Rozwiązaniem jest nowatorska niefarmakologiczna terapia VR TierOne, która wypełnia lukę w dostępności lecznictwa depresji.
6. Zaburzenie psychiczne. Choroba mózgu i całego ustroju.
Depresja jest rozpatrywana jako problem zdrowia psychicznego. W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD) depresja klasyfikowana jest jako zaburzenie. W literaturze, opracowaniach traktujących o depresji choroba i zaburzenie psychiczne stosowane są zamiennie. Można mówić o pewnym zamieszaniu terminologicznym. Według najnowszej wersji ICD-11 depresja należy do zaburzeń nastroju i odnajdziemy ją w kategorii zaburzenia depresyjne. Zastanawiającym zagadnieniem dotyczącym depresji jest fakt, iż nie dotyczy ona tylko psychiki. Można nazwać depresję chorobą mózgu, w istocie powoduje w nim zmiany, ale i chorobą całego ustroju, bowiem daje różnorodne objawy somatyczne. Depresja wymyka się umownemu podziałowi na to co somatyczne i psychiczne, wskazuje na kierowanie się holistycznym podejściem do zdrowia i traktowaniem go jako spójnej całości.
7. Symbol walki z depresją. Postaw średnik.
Depresja może spowodować przerwę w życiorysie, ale może również życie zakończyć. Myśli samobójcze stanowią poważny objaw depresji, sprawiają, że chorobę nazywamy śmiertelną. Choroba przywdziewa rozmaite maski, a chory nie musi mieć wypisanej walki z depresją na twarzy. Ale może mieć ją wytatuowaną na nadgarstku lub innej części ciała! Jeśli spotkasz osobę z tatuażem przedstawiającym średnik, wiedz, że jest to symbol walki z depresją, myślami samobójczymi. Ten niewielki rysunek na ciele związany jest z doświadczeniem choroby i myśli samobójczych, ale może być również wyrazem solidaryzowania się z osobami w depresji. Tatuaż średnika przełamuje tabu zmuszające do krycia się z chorobą, może pomóc w rozmowie o zaburzeniach psychicznych. Nie kończ swojej życiowej opowieści z powodu depresji, nie stawiaj kropki!
